เล่ห์รักลวงใจ (มี E-Book แล้วนะคะ)

ไม่รู้ว่าโลกใบนี้มันแคบเกินไปหรืออย่างไร

ถึงได้พัดให้ “พัชสิกา” นิสิตจบใหม่มาทำงานเป็นเลขาของ “คิมหันต์” ผู้ชายปากร้ายและใจดำ

ตลอดระยะเวลาที่ทำงานด้วยกันเขาใช้งานเธออย่างกับทาส เพียงเพราะความเกลียดชังและความคิดที่ว่าเธอคือกิ๊กของพ่อเขางั้นเหรอ 

ความใกล้ชิดภายใต้ความชิงชัง จะสามารถพังทลายกำแพงของ เขาและเธอ ได้อย่างไรกัน

คิมหันต์ (คิม) 

หนุ่มร้ายกาจจอมเจ้าเล่ห์ ไม่คิดที่จะอ่อนโยนกับใครทั้งสิ้นโดยเฉพาะ “พัชสิกา” 

พัชสิกา (พัช)

ตั้งแต่เกิดมาเธอเคย “ยอมใคร” ด้วยเหรอ แต่ทำไมถึงเลี่ยงคนอย่าง “คิมหันต์” ไม่ได้

***************************************************************************************

บทนำ

ร่างบอบบางในชุดนักศึกษา แขนข้างซ้ายแนบแฟ้มงานและหนังสือไว้กับทรวงอก เวลานี้เป็นเช้าของวันเริ่มคลาสเรียน นักศึกษาที่อยู่ในละแวกนี้ต่างเดินออกมารอรถประจำทางเพื่อเดินทางไปเรียนที่มหาวิทยาลัย

พัชสิกาที่กำลังเดินไปรอรถประจำทางจะต้องชะงักหยุดเมื่อเจอกับร่างสูงสมส่วนของคนบางคนยืนพิงรถหรูของตัวเอง แล้วส่งยิ้มหวานมาทางหญิงสาว 

ภาคินเดินตรงมาหาพัชสิกาด้วยใบหน้าที่ดูสดใส

"สวัสดีครับ คุณพัช จะไปเรียนแล้วเหรอครับ งั้นให้ผมไปส่งนะครับ" เขาผายมือไปที่รถหรูของตนเอง

"จะไม่รบกวนไปหน่อยเหรอคะ ฉันว่าจะนั่งรถประจำทางกลับพอดี" พัชสิกาพูดด้วยความเกรงใจ

"ไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ ผมเต็มใจทำเพื่อคุณพัชนะครับ" ภาคินยังหยอดคำหวานใส่พัชสิกาอยู่เรื่อยๆ เขาเดินหน้าจีบพัชสิกามาตั้งแต่เธอได้ก้าวเข้ามาเป็นนักศึกษาปีแรก ซึ่งตอนนั้นพัชสิกายังเป็นเด็กใหม่ของคณะ บอกได้เลยว่าความสวยของหญิงสาวมันตราตรึงมาตั้งแต่แรกเห็น อีกทั้งรอยยิ้มอันสดใสที่ส่งมานั้น มันทำให้เขาอยากจะเก็บเธอไว้ไม่ให้ไปยิ้มแบบนี้กับใครอีก 

ถ้าคนคนนั้นมันไม่ใช่เขา

 "งั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ" พัชสิกาส่งยิ้มให้เขาพร้อมยอมไปกับเขาแต่โดยดี

หญิงสาวรับรู้มาโดยตลอดว่าภาคินคิดยังไงกับเธอ แต่ก็ต้องนิ่งเข้าไว้ เพราะเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลยสักนิด จะว่าเธอไร้ความรู้สึกก็ได้นะ แต่เมื่อคนมันไม่ได้รัก ฝืนรักไปก็มีแต่จะทำให้เขาเสียใจ

 "เชิญครับคนสวย " พัชสิกาหย่อนตัวลงนั่งฝั่งเบาะซ้าย ปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเองสักวัน

พัชสิกาเดินลงจากรถของภาคินแล้วเจอเพื่อนๆ อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน พวกเขายิ้มกรุ้มกริ่มให้พัชสิกาและภาคินเหมือนเป็นการแซว

 เปรมสิริเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพัชสิกา พร้อมกับส่งรอยยิ้มกวนๆให้เพื่อนรัก

"อ่ะแฮ่มๆ แหม่ๆมีรถหรูและผู้ชายหล่อๆมาส่งสะด้วยยยยย”

"จะบ้าหรอ คุณภาคินเป็นคนอาสามาส่งฉัน ฉันจะปฏิเสธได้ไงล่ะ"      

"ผมเต็มใจครับ" ภาคินกระซิบข้างหูพัชสิกาทำให้พัชสิกาสะดุ้งตกใจ เปรมสิริและคิวมิกส์ต่างร้องแซวเป็นเชิงอิจฉา ไม่รู้ว่าจะทำบุญด้วยอะไร ถึงจะมีผู้ชายหน้าตาดีๆหล่อๆรวยๆแบบนี้มาเดินควงบ้าง

"พอได้แล้ว ขึ้นไปเรียนกัน” หญิงสาวเอ่ยปากชวนเพื่อนแต่ไม่ลืมหันไปลาชายหนุ่มที่มาด้วย “ไปก่อนนะคะคุณภาคิน"

"ได้ครับ เดี๋ยวตอนเย็นผมขอมารับนะครับ"

"เอ่อ " พัชสิกาไม่รู้จะตอบยังไงทั้งเกรงใจทั้งอึดอัด         

"อย่าปฏิเสธผมเลยนะครับ " ภาคินแสร้งทำหน้าตาน่าสงสาร หน้าตาดูออดอ้อนแบบนั้น ใครๆต่างก็หลงใหลไปตามๆกัน

ใช้ไม้นี้มาอ้อนเธอจะปฏิเสธลงได้อย่างไร

เธอเองก็ขี้สงสารเหมือนกันนะ

            "ก็ได้ค่ะ งั้นพัชขอไปเรียนก่อนนะคะ แล้วเจอกันตอนเย็นค่ะ"

"โอเคค้าบ" ภาคินยิ้มดีใจที่หญิงสาวไม่คิดที่จะปฏิเสธเขาอีก